jobin481

നഷ്ടബാല്യം ബാല്യത്തിന്‍റെ വഴിയോരങ്ങളിൽ ഒറ്റക്ക് നടക്കാനായിരുന്നു എനിക്കിഷ്ട്ടം, മഴക്കാലംഓടിയെത്തുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന പുത്തൻയൂണിഫോമിന്‍റെയും, പുസ്തകങ്ങളുടെയുംപുതുമയുടെ ഗന്ധം എന്ന് ഒരുസ്വപ്നലോകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട്പോകുമായിരുന്നു. അവയൊക്കപഴകുന്തോറും എന്നിൽ നിന്ന് അകലംപാലിക്കുവാൻ മത്സരിക്കുന്നതായി അന്നനിക്ക്തോന്നിയിരുന്നു. അതുപോലെ എന്നിൽനിന്ന് വിട പറയുവാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്നഈ രാവിൽ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾഎണ്ണി തനിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾഎനിക്കന്‍റെ ജീവിത യാത്രയിൽനഷ്ടപ്പെട്ട ബാല്യം അവയിലൊന്നായിഎന്ന കണ്ണുചിമ്മി കാണിക്കുന്നതായിമനസ് മന്ത്രിച്ചു. എന്‍റെ കയ്യെത്തുംദൂരത്തുണ്ടെന്നു തോന്നിപ്പിക്കും വിധംഎന്നിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ടിരിക്കുന്ന ആനക്ഷത്രത്തെ സ്പർശിക്കുവാൻ എന്‍റെകകൾ ഞാനറിയാതെ മുകളിലേക്കുയർന്നുഅപ്പോഴാണ് മനസിലായത് നഷ്ടങ്ങളെന്നുംദൂരെ മാറി നിന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച്കാതിപ്പിക്കത്തെയുള്ളുവന്ന്.

പകയാം ഭ്രാന്ത് പുകയിലക്കറ പറ്റിപ്പിടിച്ചൊരെൻ ശ്വാസമാമരുഭൂവിയറ്റത്തെ മണൽ കൂനയിലെരിഞ്ഞമർന്നുതിരികെ വിളിച്ചൊരാ മഴയുടെ തേങ്ങലെൻമടിത്തട്ടിൽ നിന്നുമകലേക്ക് പറന്നകന്നു തിരമാറി ചുംബിക്കുവാനലറിയാത്തൊരുആഴിയെൻ കൈത്തണ്ടയിലെ ചോരക്കറയിലേക്കുറ്റി –നോക്കി, ശിശിരം പറഞ്ഞാരാ പൊയ് വാക്ക്കേട്ട് പുലരിയമെന്നെ പകച്ചുനോക്കി. രതിവേഗമാർജ്ജിച്ച നാഗമായ് കലിപൂണ്ടചിന്തിയാ തെല്ലൊട്ടടങ്ങിയില്ലഎതിരെ വന്ന നിൻ മൗന ശരങ്ങളെകുതികാലവെട്ടി ഞാൻ പറിച്ചെറിഞ്ഞു. ഉന്നം മറന്നൊരെൻ വാളിന്‍റെ തുമ്പിനാൽകോറിയിട്ടൊരാ മുറിവിന്‍റെ വിടവിലൂടാശിഖരമെനിക്കായ് പൊഴിച്ചൊരു കണ്ണുനീർ –ത്തുള്ളിയെന്നിലെ പാതകിയെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ഒരുവേള നീയാ മൗനം മറന്നിരുന്നെങ്കിലെൻപകയം ചിന്തയുമേറ്റുമുട്ടിയൊടുങ്ങിയേഅറിയില്ല സഖീ കാണാതെ കണ്ട നിൻ പുഞ്ചിരിയോമൗനമോ എന്നെ…

പ്രണയം നിഴലിന്‍റെ തീരത്ത് പാറിപ്പറക്കുന്നപ്രണയത്തിൻ നോവുകളെ വിരഹത്തിൻ ചാരത്ത് മൂളിപ്പറക്കുന്നഓർമ്മ തൻ തേങ്ങലുകളെ അറിയാതെ മൂളിയും, കാതിൽ മൊഴിഞ്ഞുംഒഴുകിയിറങ്ങി തഴുകി തലോടിയുംമൗനത്തിൽ ഓർമ്മയിൽ തുള്ളി തുളുമ്പിയുംനീയൊരു ചുംബനത്തിൻ ദൂരത്തോടിയൊളിച്ചു എരിയുന്ന തിരിയുടെ വശ്യമാം മിഴികളിൽനിന്നിറ്റുവീണ പവിഴമാം മിഴിനീർകണം പോലൊ –ടുവിലൊരു ചുടു നിശ്വാസമായി നിന്‍റെഅധരങ്ങളിൽ എരിഞ്ഞുതീരുമെൻ ചുംബനം അവിടെയുമൊഴുകി പാറിപ്പറക്കുന്നഹൃദയ താളത്തിൽ കേൾപ്പൂ നീയെൻഹൃദയ കവാടങ്ങളിലെവിടെയോ നിൻപുഞ്ചിരിയാൽ കോറിയിട്ടൊരെൻ പ്രണയം

തളിരിലയും മഞ്ഞുതുള്ളിയും നേരം പുലരുമ്പോൾ വെളിച്ചത്തെ ഭയന്ന് ദൂരേക്ക്ഓടിയകലുന്ന എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങൾ എന്നെ നോക്കിനെടുവീർപ്പിടുമ്പോൾ അങ്ങകലെ തൊടിയിലെ കുഞ്ഞുമാവിൻ കൊമ്പിലെ തളിരിലയെ പുൽകുന്ന മഞ്ഞുതുള്ളിയോടു എനിക്കെന്നും അസൂയ തോന്നാറുണ്ട്. ആരെയും ഭയക്കാതെ, ഒരൽപം പോലും കളങ്കംഏശാതെ അവരങ്ങനെ പ്രണയിക്കുമ്പോൾ മഞ്ഞുതുള്ളിഅറിയുന്നില്ല. തനിക്കായി വെറും നിമിഷങ്ങൾമാത്രമേയിനി അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ എന്ന്. വെയിലുദിക്കുന്ന നേരം വരെ തളിരിലയെ പുണർന്ന് ചുംബിച്ച്മഞ്ഞുതുള്ളി സ്വയം അലിഞ്ഞ് ഇല്ലാതാകുമ്പോൾനഷ്ടപ്രണയത്തെ തേടിയലയുന്ന തളിരിലയെ തേടിയവൾനാളത്തെ പ്രഭാതത്തിൽ വീണ്ടും പുനർജനിക്കും.

കുരുങ്ങിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ പ്ലാവിനിലകൾ കൊരുത്തു നാം മെനഞ്ഞസ്വപ്നങ്ങളിൽജീവിത നിലകൾ കൊരുത്തു നാം തകർത്തപ്രാണയമിതാനിന്നിലെ എന്‍റെ ഹ്യദയക്കുരുക്കുകൾ അഴിയാത്തവിധമിന്നു കുരുങ്ങി കിടക്കുന്നുവർണ ശഭളങ്ങൾ കത്തിക്കെടുന്ന പോലിതാസ്വപ്നങ്ങളും ജീവനുംനിന്നിലെ എന്‍റെ സ്വപ്ന ശിഖരങ്ങളിൽ തട്ടിതടഞ്ഞു വീഴുന്നുമൗനവും പേറി ഞാൻ നെയത് കുട്ടിയ ജീവിതവുംഅതുപോലെയിന്നിതാഎന്‍റെയാത്മാവിൻ നിഴലുപോൽ ദൂരെ നിന്നുംദൂരക്കോടിയകലുന്നുഎങ്കിലും ഞാനന്ന് മെനഞ്ഞൊരാ സ്വപ്നങ്ങൾമരണ തണുപ്പാറ്റുവാൻഎന്‍റെ കണ്ണുകളിൽ കത്തിയമരുന്നിതാ……!